ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΚΥΝΟΥΡΙΑ - ΝΤΙΝΑ ΒΙΤΖΗΛΑΙΟΥ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΚΥΝΟΥΡΙΑ - ΝΤΙΝΑ ΒΙΤΖΗΛΑΙΟΥ

28 Απριλίου 2012

Το όμορφο οροπέδιο των Πελετών..




..κάποτε έσφυζε από ζωή. 
Τώρα  τα απομεινάρια των όμορφων σπιτιών χάσκουν και ρημάζουν,
στερημένα εδώ και πολλά χρόνια από την ανθρώπινη φροντίδα.
Τα Πελετά είναι ένας όμορφος τόπος με εξαίρετο κλίμα,
που ζωντανεύει λίγο το καλοκαίρι επειδή  αρκετοί από τους κατοίκους των Πουλίθρων,
διατηρούν εκεί τις κατοικίες τους, για τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού.
Τελευταία έχουν ανακαλύψει την περιοχή αρκετοί ξένοι,
οι οποίοι βέβαια δεν χάνουν την ευκαιρία 
να αγοράσουν αυτή τη θαυμάσια γη, κάτι που 
παρατηρείται και σε άλλα όμορφα μέρη της πατρίδας μας.
Έστω και έτσι τα μέρη σιγά σιγά ζωντανεύουν,
είναι κρίμα όμως οι νέοι να φεύγουν για μέρη ξένα 
και ο τόπος μας να περνά σε χέρια ξένα.


Μπαίνοντας στο χωριό



Τα δέντρα αγρίεψαν, τα πηγάδια σφραγίστηκαν,
οι φούρνοι γκρεμίζονται, 
οι αυλές χορταριάζουν..
Οι πόρτες παραμένουν κλειστές.








































Ευτυχώς που τα λίγα παιδιά του χωριού, δίνουν ακόμη ζωή στο όμορφο σχολείο,
  που κτίστηκε το 1926, όταν τα Πελετά περιλαμβάνονταν στον τότε δήμο Μαρίου.
( Το Μαρί το συναντάμε μετά τα Πελετά στον δρόμο για την Λακωνία )













Στο παλιό καφενείο του Ζέρβα,
 διατηρούνται ακόμη μνήμες μιας άλλης εποχής










Η ταμπέλα του διπλανού καφενείου, 
μαρτυρά πως κάποτε λειτουργούσε ως "Οινοκρεοπωλείον"




Το κοντινό ελατοδάσος συμπληρώνει την ομορφιά του τοπίου.







Αυτή η εύφορη γη κάποτε ήταν γεμάτη αμπέλια και παρήγαγε το περίφημο "πελετιώτικο κρασί"
Το ευχάριστο είναι ότι τώρα τελευταία δειλά δειλά, αρχίζουν τα χωράφια να ξανασκάβονται.







23 Απριλίου 2012

Η γιορτή του Αη Γιώργη στα Πούλιθρα




Λαμπερό και  πανέμορφο το εκκλησάκι του Αη Γιώργη,  υποδέχτηκε 
και φέτος τους επισκέπτες  που έσπευσαν να τον τιμήσουν, ανήμερα της γιορτής του.
Όπως πάντα ο κόσμος είχε την επιλογή να μεταφερθεί μέχρι εκεί απο τα Πούλιθρα,
με το θαλάσσιο ταξί ή να απολαύσει την όμορφη διαδρομή πεζοπορώντας.













Οι γυναίκες του χωριού είχαν φροντίσει από το προηγούμενο 
βράδυ, για τον ολάνθιστο στολισμό της εικόνας.











Τα πιτσιρίκια έκρυψαν στην μυστική σπηλιά την έκπληξή τους 
για να την φανερώσουν την κατάλληλη στιγμή. 
Το γνωστό αερόστατο.






Μαζί με τον Αη Γιώργη γιόρταζε 
και το πανέμορφο τοπίο που τον περιβάλλει




 Απέναντι διακρίνονται τα Πούλιθρα και ο λόφος της Βίγλας






Αυτή είναι η  παραλιακή διαδρομή που απολαμβάνουν όσοι προτιμούν την πεζοπορία.










19 Απριλίου 2012

Το Λεωνίδιο τίμησε την μνήμη του ποιητή Γιάννη Βαρβέρη (1955-2011)



"Περιουσία μας είναι ότι έχουμε χάσει.."
Γιάννης Βαρβέρης

Η Δημοτική κοινότητα του Δ.Νότιας Κυνουρίας σε συνεργασία με τον 
Μορφωτικό σύλλογο Λεωνιδίου διοργάνωσαν μια πολύ όμορφη βραδιά, 
στην μνήμη του πρόωρα χαμένου ποιητή Γιάννη Βαρβέρη.
Την παρουσίαση του έργου του Γιάννη Βαρβέρη, έκανε με τον θαυμάσιο λόγο της,
η φιλόλογος και διδάκτωρ του παν/μίου Ιωαννίνων κ. Μαρία Ψάχου.
Στη συνέχεια η ηθοποιός κ.Ευα Κοταμανίδου κατάφερε να μαγέψει τους
παρευρισκόμενους, με την εξαίρετη απαγγελία ποιημάτων του.
Ακολούθησε η προβολή βίντεο, με την τελευταία συνέντευξη του ποιητή 
στην εκπομπή της ΝΕΤ "Βιβλία στο κουτί".
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν η σύζυγος και ο γιος του ποιητή,
ο δήμαρχος Νότιας Κυνουρίας και πολύς κόσμος που κατέκλυσε την αίθουσα 
της βιβλιοθήκης Λεωνιδίου και είχε την ευκαιρία να γνωρίσει το έργο του μεγάλου ποιητή.

Η φιλόλογος κ.Μαρία Ψάχου


Η ηθοποιός κ.Ευα Κοταμανίδου





Η σύζυγος του ποιητή απευθύνει χαιρετισμό



Κατάμεστη από κόσμο ήταν η αίθουσα της βιβλιοθήκης Λεωνιδίου


Με μεγάλη δυσκολία επέλεξα τρία από τα πάρα πολλά ποιήματα του Γιάννη Βαρβέρη,
ως δείγματα γραφής του, για του αναγνώστες αυτού του ιστολογίου.


Ο ΚΥΡΙΟΣ ΦΟΓΚ ΕΝΩΠΙΟΝ ΝΑΥΑΓΟΥ

Μία μέρα
από την πολυθρόνα του είδε
ο κύριος Φογκ
έναν άνθρωπο να πνίγεται.
-Αφού δε γνωριζόμαστε
τι νόημα έχει να τον σώσω, σκέφτηκε.
Με τον καιρό θα με ξεχνούσε
ενώ εγώ για πάντα θα θυμόμουν
την αγνωμοσύνη του.
Ή θα 'τανε δια βίου ευγνώμων
κι έτσι μοιραία θα τον ξεχνούσα.
Θέματα τόσο σοβαρά
καλύτερα να τα ρυθμίζει
η θάλασσα.



ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑ «Η ΕΛΠΙΣ»

Υπέροχο πολυκατάστημα
με όλα τα φώτα, τα στασίδια, τις ανέσεις
με πωλητές απλούς και με τιτλούχους
υπέροχο πολυκατάστημα
για πλούσιους και φτωχούς
για ενδιαφερόμενους
κι ενδιαφερόμενους της τελευταίας στιγμής
με τους ορόφους του
έναν για κάθε πίστη
πάντα κλειστό στην έξοδο
με ορθάνοιχτες τις πόρτες του
αφειδώς διαθέτει
απόλυτης υπεραξίας εμπόρευμα
κόστους μηδενικού

ενώ εγώ
τί αγοραστή να περιμένω εγώ
που απέναντι πουλάω
τις εικονίτσες μου λευκές
δωρεάν πανάκριβες
μέσα στο κρύο;




ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.
Σταθμός Πελοποννήσου
κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι
μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα.
Είμαστε γέροι πια κι οι δυο
κι εγώ αφού γράφω ποιήματα
πιο γέρος.
Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;
Μέσα σε μια βδομάδα
δεν απόμεινε κανείς.
Ήταν Μεγάλη βέβαια
γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις-
θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;
Έτσι ακριβώς, από τα Βάγια μέχρι σήμερα
θα ‘πρεπε κάπως να ‘χαμε κι εμείς χωρέσει.
Όμως το Πάσχα τέλειωσε, μητέρα.
Κι εμείς τι θ’ απογίνουμε
σ’ ένα παγκάκι
αθάνατοι
καθώς νυχτώνει;



Ακολουθούν μερικές αποσπασματικές φράσεις του εσωστρεφούς Γιάννη Βαρβέρη,
σε μια εξομολόγησή του προς το κοινό, στην εκδήλωση για την "Ποιητική γενιά του ΄70"
που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής το 2009

..Το ποιητικό μου έργο διακρίνεται από ασυνέχειες καθώς τα βιώματα αλλάζουν και οι 
διαθέσεις μεταμορφώνονται, μια μονόχορδη φωνή είναι πληκτική…

..Όταν περνά η σεισμική ώρα της ιδέας και δεν έχω ολοκληρώσει το ποίημα, μου δίνεται 
η εντύπωση ότι όλα έχουν τελειώσει, πετάω τα χειρόγραφα, τα παρατάω βιαστικά και επιπόλαια…

..Οι συνθήκες γραφής που τηρώ είναι οι εξής: ξεκούραστος, ξυρισμένος και μόνος στο 
δωμάτιό μου. Γράφω με το χέρι, δεν έχω υπολογιστή, πράγμα που σημαίνει γήρας κι ελευθερία μαζί…

..Πολλές φορές οι ήρωες που παρεμβαίνουν στη ζωή μου είναι όσοι έχουν αποδημήσει, αυτοί 
θέλουν τη στήριξή μας, στις γιορτές θα πρέπει να συνεορτάζουμε και τους συνωνόματους πεθαμένους…

..Αρκετά ποιήματά μου μοιάζουν με θεατρικούς μονολόγους μόνο που τους λείπει η απάντηση, 
αν είχα την απάντηση θα έγραφα θέατρο…

..Τη χαρά τη ζω, γράφω τις θλίψεις μου…

..Το γράψιμο είναι βάσανο χάριτι θεία…


Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την εκδήλωση στο Λεωνίδιο