Ένας έφηβος ετών 88, γιατρός μαιευτήρας, ποιητής και πρόσφατα.. εθελοντής γιατρός ! !

 Μιχάλης Τροχάνης

Τον κ. Μιχάλη Τροχάνη , τον συνάντησα στις αρχές του μήνα,στο κέντρο υγείας του Λεωνιδίου,

όπου με πρωτοβουλία της γιατρού Κατερίνας Χαρίτου και της νοσηλεύτριας Ελένης Μάγγου,

είχε οργανωθεί δωρεάν εξέταση τεστ Παπανικολάου, για τις γυναίκες του Λεωνιδίου.

Ηταν όμως απαραίτητη και η συμμετοχή ενός ειδικού γιατρού γυναικολόγου,

 ο οποίος ευτυχώς, βρέθηκε στο πρόσωπο του κ.Μιχάλη,

 που για πολλά χρόνια ήταν ο "μάμμος" ( μαιευτήρας )  του Λεωνιδίου.

 Παράλληλα διατηρούσε και μαιευτική κλινική στην Αθήνα,

 μαζί με την αγαπημένη του σύζυγο, μαία στο επάγγελμα. 

Ο υπέροχος αυτός άνθρωπος, προσέφερε τις υπηρεσίες του στο κέντρο υγείας,

 από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα, ήρεμος και χαμογελαστός.

 Εντυπωσιάστηκα με την ευγένεια και τη σεμνότητά του και θέλησα να τον

 γνωρίσω από κοντά.  Βρέθηκα λοιπόν  στο όμορφο σπιτικό του στο Λεωνίδιο,

 όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε με  άλλα δύο αδέλφια.

Πατέρας του ήταν ο περίφημος γιατρός, Αριστόνους Τροχάνης, 

μία από τις πλέον δραστήριες προσωπικότητες του Λεωνιδίου,

ο οποίος είχε διατελέσει  βουλευτής Αρκαδίας και δήμαρχος Λεωνιδίου. 

Μητέρα του ήταν η αδελφή του μεγάλου μας ποιητή Κώστα Ουράνη 

(πραγματικό όνομα Κώστας Νιάρχος),

Μαρία Νιάρχου, η οποία σπούδασε στην οικοκυρική σχολή της Νάξου 

και είχε επίσης μεγάλο ταλέντο στις καλές τέχνες.

Ο γιατρός με καλοδέχτηκε στο σπίτι του, με ξενάγησε, 

αλλά δίστασε όταν του έκανα γνωστή την πρόθεσή μου, να του κάνω ένα μικρό αφιέρωμα.

Διαμαρτυρήθηκα και αναρρωτήθηκα μέχρι πότε άραγε θα  αποτελεί είδηση, 

μόνο ότι έχει σχέση με βία, έγκλημα και ανηθικότητα?

Τελικά τον έπεισα και ταυτόχρονα μου παραχώρησε και ενα ποίημα, 

από τα εκατοντάδες που έχει γράψει και που απαγγέλλει θαυμάσια.

Στις φωτογραφίες, με την γλυκύτατη και δραστήρια σύζυγό του,
 την κ. Δέσποινα από την Ικαρία.

Οι δυό τους είναι αχώριστοι από τα φοιτητικά τους χρόνια. 

Χαλκογραφία, έργο της μητέρας του, Μαρίας Νιάρχου

 Ο πατέρας του, Αριστόνους Τροχάνης

Ο γιατρός μπρστά στις φωτογραφίες των προγόνων του

 Ο προπάππους του γιατρού, Μιχαήλ Εμμ.Τροχάνης,
 γεννημένος το 1797 στον Πραστό, είχε σπουδάσει ιατρική στην Πίζα της Ιταλίας.

Είχε γνωριστεί δε, με την οικογένεια του Μεγ.Ναπολέοντα
και είναι αυτός που στο σπίτι της κόμισσας Μποργκέζε,
διαπληκτίστηκε με τον Μέτερνιχ και παρα λίγο να μονομαχούσαν,
αν δεν μεσολαβούσε η ίδια η κόμισσα, που του είχε ιδιαίτερη αδυναμία.

Ο πατέρας του προπάππου του, Αναγνώστης Τροχάνης από τον Πραστό,
 ήταν συνιδιοκτήτης σε Σπετσιώτικα καράβια
 και σημαντικός χορηγός της  επανάστασης του 1821.

Ο Μιχάλης Τροχάνης στον κήπο του σπιτιού του.
Το κομμάτι του κτήματος, πίσω από τις πορτοκαλιές με τα κυπαρίσσια ,
 έχει παραχωρηθεί από τον πατέρα του στον δήμο Λεωνιδίου,
 για να φιλοξενηθεί το Ηρώον και να δημιουργηθεί πλατεία.

Αυτό το κτίσμα είχε κατασκευαστεί από τον πατέρα του,  Αριστόνους Τροχάνη,
μέσα στον κήπο του σπιτιού τους, για να νοσηλεύονται τα παιδάκια που έρχονταν
για επίσκεψη στο ιατρείο του, από τα μακρινά χωριά,  μέχρι να αναρρώσουν.

Ο γιατρός κυτάζει με τρυφερότητα την αγαπημένη του τριανταφυλλιά
( την είχε φυτέψει η μητέρα του ), για την οποία έχει γράψει ένα πολύ συγκινητικό ποίημα.

Με δυσκολία πάντως κατάφερα να ξεχωρίσω ένα από τα τόσα ποιήματα,
που συνεχίζει να γράφει με πάθος και ζωντάνια, ο έφηβος αυτός, των 88 ετών.


~~~~~~~~~~~~~~~

Στης Γειτονιάς Το Ταβερνάκι

Σήμερα κάθισα μονάχος μου να πιω ένα κρασάκι
στης γειτονιάς μου το μικρό το ταβερνάκι
παρήγγειλα στον κάπελα μία μισή για δυο, για τρεις
μ’ απ’ την παρέα, που περίμενα, δε φάνηκε κανείς.

Είπα, όπου και να’ ναι θα’ ρθουνε
μαζί για να τα πούμε
κι όλα όσα ζήσαμε απ’ τα παλιά
όλοι μαζί να θυμηθούμε.

Γουλιά, γουλιά πίνω μονάχος το κρασί
και το μυαλό μου αρχίζει να θολώνει
το παρελθόν γίνεται με μιας παρόν
κι η θύμηση, την πρότερη ζωή, όλο και τη φουντώνει.

Οι αναμνήσεις ξετυλίγονται σιγά - σιγά στο νου
σαν αποκριάτικες κορδέλες
απ’ τον καιρό που ήμουνα παιδί
μέχρι σ’ αυτές, τις τελευταίες της ζωής μου, μέρες.

Ποτέ δεν ήρθανε ούτε οι δυο, ούτε οι τρεις
κι έμεινα στο καπηλειό, μονάχος να θυμάμαι
όλες τις λύπες, τις χαρές, όλες αυτές
που στη ζωή θα θέλαμε απ’ την αρχή να ζούσαμε
όλοι επιθυμάμε.

Κι έρχεται κάποτε στη σκέψη όλων μας κάποια στιγμή
που όλα και για όλους σβήνουν
όπως τα κεριά στα μανουάλια σαν καούνε
τρικλίζοντας γυρνάει ο καθένας μας από το καπηλειό
μέσα από τα σκοτεινά της γειτονιάς του τα σοκάκια
μονολογώντας, πως η ζωή, χωρίς παρέα,
δίχως συντροφιά
είναι κενή, είναι τελείως άδεια.

Μιχάλης Τροχάνης

~~~~~~~~~~~~~~~~  

Το μήλο κάτω  από την μηλιά..

Ο εγγονός,  συνεχίζει την παράδοση των παππούδων,
γράφοντας εξαιρετική ποίηση στην αγγλική γλώσσα!




~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το θέμα θα συνεχιστεί, στα πλαίσια αφιερώματος στα σπίτια  και την ιστορία τους,
με μία ξενάγηση στη διπλανή κατοικία ,
όπου  έζησε τα παιδικά του χρόνια ο ποιητής Κώστας Ουράνης .
Το σπίτι ανήκει στον αδελφό του γιατρού,  κ. Νίκο Τροχάνη, γιατρό και ποιητή επίσης!