Τα πηγάδια του Λεωνιδίου

 ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥΤΣΑΣ 

Το Λεωνίδιο  υστερεί σε  τρεχούμενα νερά, γι αυτό παλαιότερα υδρευόταν από στέρνες,

  που το νερό τους όμως δεν ήταν πάντα καθαρό.

Άνοιξαν λοιπόν κοντά στο ποτάμι πιό πάνω από το μεγάλο γεφύρι, 

στην περιοχή του Τάλαλου, ένα βαθύ πηγάδι και τραβούσαν το νερό 

με κουβάδες δεμένους με σχοινί. 

Στα καφενεία το νερό έφερνε ο Φραντζέσκος, ένας λιπόσαρκος γέροντας,

 που φόρτωνε το γαιδουράκι του με τρία κοφίνια, μέσα στα οποία υπήρχε από μία στάμνα, 

μία αριστερά, μία δεξιά και μία "πανωγόμι" - έπαιρνε κάποτε και μία στη ράχη του 

και διέσχιζε την αγορά με την πραμάτεια του. 

Αργότερα προστέθηκε  στη δουλειά και ο Απαλαγέντας, 

που έκανε ταυτόχρονα και τον σκουπιδιάρη. 

Πλήρωναν δε οι κάτοικοι, 1 δραχμή την κάθε στάμνα, ενώ  κόστιζε τα μισά χρήματα, 

αν την έπαιρναν κατ ευθείαν από το πηγάδι.

Αυτό λοιπόν το πηγάδι, φαίνεται πως είναι και το αρχαιότερο 

όλων όσων έγιναν στη συνέχεια.

Εκεί κοντά εκτός από τις μεγάλες λεύκες , υπήρχε και ένας τεράστιος πλάτανος,

που τους καλοκαιρινούς μήνες σκίαζε ένα υπαίθριο καφενείο.

Απ ότι φαίνεται αυτό ήταν το καφενείο που αντίκρυζε από το παράθυρό του, 

ο ποιητής Κώστας Ουράνης όταν έγραφε ρεμβάζοντας απέναντι, την επιστολή, 

προς τον φίλο του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη τον Ιούνιο του 1909.

Υπάρχουν επίσης φωτογραφίες της εποχής, που δείχνουν 

ότι σε αυτό τον χώρο γινόταν και το μεγάλο παζάρι του Μαίου,

στο οποίο την μεγαλύτερη κίνηση την έκαναν οι ζωέμποροι.

Μάλιστα τότε πλημμύριζε συχνά το ποτάμι και κάποτε -μέρες παζαριού- 

παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά του.

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΓΕΦΥΡΑ

Η επιγραφή  κάτω από την μπογιά , γράφει :

"Εις μνήμην Νικολάου Μαρίνου 1927"

Αυτό το πηγάδι εξυπηρετούσε τον περισσότερο κόσμο,

 μια και βρισκόταν στο πέρασμα για το λιμάνι της Πλάκας και τα διάφορα χωριά.

Ο κ.Τάκης Πιτσελάς μάλιστα θυμάται ως μαθητής, 

ότι όταν σχολούσαν από το σχολείο  περνούσαν από το πηγάδι 

και ο τότε ιδιοκτήτης Γιάννης Ζαραφωνίτης τους πρόσφερε 

με 1 πεντάρα ενα κύπελλο νερό.

Πολλές φορές δε, όταν εκείνος απουσίαζε , πίνανε το νερό στα κλεφτά,

 με κίνδυνο να αρπάξουν αρκετές ξυλιές.

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΟΥ ΑΝΔΡΙΑ

Το πηγάδι του Ανδριά βρίσκεται στο δρόμο για το Λάκκο , 

ακριβώς απέναντι από το σπίτι του Γιαννούση προς το ποτάμι.

Σήμερα το μέρος είναι ιδιοκτησία του Σαράντου Κολινιώτη. 

Ανοίχτηκε γύρω στο 1920 αλλα η μαρμάρινη πλάκα που το μαρτυρούσε έχει ξηλωθεί.

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ

Και αυτό το πηγάδι ανοίχτηκε το 1920 και βρίσκεται στην Πάνω γέφυρα .

Αρχικά το είχε ο Μανώλης Σιώρας αλλά αργότερα πήγαινε ο καθένας και έβγαζε νερό.

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ 

Αυτό το πηγάδι είναι ιδιόκτητο. Βρίσκεται στον δρόμο για την Αθήνα,

 μπροστά από το λιοτρίβι "Μάρσαλ" και ανοίχτηκε το 1930.

 Πρόσφατα μάλιστα το ανακαίνισαν.

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ

Πρόκειται για το πιο γνωστό πηγάδι μιας και βρίσκεται κάτω από το ρολόι,

 στο κέντρο του Λεωνιδίου και μπροστά από την Εφορία. 

Πρέπει να έχει ανοιχτεί πριν το 1925 , γιατί  εκείνη την χρονιά,

 ήρθε η Ηλεκτρική  και το πηγάδι υπήρχε ήδη.

Με την βοήθεια του ηλεκτρισμού  πλέον, έπαιρναν το νερό  με αντλία 

και το οδηγούσαν σε μιά μεγάλη δεξαμενή στην πλατεία Ρολογιού,

 όπου η υψομετρική διαφορά με τον δρόμο κάτω από την πλατεία,

 βοήθησε ώστε να τοποθετηθούν εκεί βρύσες,

 κι έτσι να προμηθεύεται ο κόσμος το νερό με ευκολία.

Κοντά σε αυτόν τον χώρο υπήρχαν και τα σφαγεία 

και έτσι διευκολύνονταν πολύ και οι χασάπηδες 

που προμηθεύονταν άφθονο νερό για τα καταστήματά τους. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Όλα αυτά συνέβαιναν μέχρι το 1961 , 

οπότε το Λεωνίδιο συνδέθηκε με το δίκτυο ύδρευσης. 

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να ρίξουμε μαύρη πέτρα στα εξι αυτά πηγάδια, 

που αν μη τί άλλο είναι μνημεία που "διηγούνται" την ιστορία του Λεωνιδίου. 

Ας τα φροντίσουμε.

   
  Πηγή πληροφοριών : Τάκης Πιτσελάς, Θανάσης Κωστάκης