ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΚΥΝΟΥΡΙΑ - ΝΤΙΝΑ ΒΙΤΖΗΛΑΙΟΥ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΚΥΝΟΥΡΙΑ - ΝΤΙΝΑ ΒΙΤΖΗΛΑΙΟΥ

18 Σεπτεμβρίου 2011

Στα Πούλιθρα μαζεύουν τα χαρούπια





Οι καρποί τινάζονται από το δέντρο..



.. και ύστερα συλλέγονται σε καλάθια.


Μικροί μεγάλοι , επιστρατεύονται για το μάζεμα..

Τα σακκιά γεμίζονται..




..δένονται ή ράβονται με το ξύλινο βελόνι..


..και με τα αγροτικά αυτοκίνητα καταλήγουν
στους τρείς εμπόρους της περιοχής.


Εκεί αφού ζυγιστούν φορτώνονται στα φορτηγά για να καταλήξουν
σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες για επεξεργασία.





Ενα μικρό διάλειμμα για ξεκούραση




Η ΧΑΡΟΥΠΙΑ
Ενα πανάρχαιο δέντρο τόσο χρήσιμο και τόσο άγνωστο σε πολλούς από εμάς.

Η αιωνόβια χαρουπιά της αυλής 


Η επιστημονική της ονομασία «Ceratonia siliqua, προέρχεται 
από την ελληνική λέξη «κέρατο»
 και ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματική της εικόνα, αφού ο καρπός 
της εξωτερικά είναι σκληρός σαν κέρατο και μοιάζει με καφετί φασόλι.
Το μακρόβιο αυτό δέντρο που φτάνει μέχρι και τα 18 μέτρα 
ύψος καρποφορεί από 80 έως 100 χρόνια. 
Την πρώτη καρποφορία πρέπει να την περιμένει κανείς 
στο 7ο έτος της ηλικίας του.
Το δέντρο συμβιώνει με βακτηρίδια, τα οποία δεσμεύουν 
άζωτο από τον αέρα. Γι΄αυτόν το λόγο δεν χρειάζεται 
επιπλέον λίπανση. Το σημαντικότερο όμως, είναι ότι η χαρουπιά 
είναι ένα δέντρο εξαιρετικά ανθεκτικό στη ζέστη και στην ξηρασία 
και γιαυτό μπορεί και αναπτύσσεται ακόμα και σε πετρώδη 
ή και ηφαιστειογενή εδάφη. Ετσι, εκτός από την Ελλάδα,
 τη συναντάμε στην Κύπρο, καθώς και σε άλλες μεσογειακές χώρες, 
όπως στην Ιταλία, την Ισπανία, την Τουρκία και την Τυνησία,
 οι οποίες έχουν παρόμοιο κλίμα.

ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ



  • Πρώτη ύλη για τη βιομηχανία αισθητικής και φαρμακευτικής
  • Πρώτη ύλη για τη βιομηχανία δόμησης, ελαστικών, υφαντουργίας και χαρτιού
  • Σταθεροποιητής (γλυκίσματα, λεμονάδες, σούπες, σάλτσες, πουτίγκες, παγωτά, θεραπευτικά μέσα για το βήχα)
  • Σιρόπι - Μέλι
  • Υλικό αρτοποιίας για ψωμί χωρίς γλουτένη
  • Τσάι του βήχα
  • Ζωοτροφή
  • Αρωματική ουσία για καπνό
  • Υποκατάστατο του κακάο
  • Υποκατάστατο του καφέ 

Οι ξεραμένοι σπόροι χρησίμευαν στην Αφρική σαν βαρίδια 
για το ζύγισμα των μπαχαρικών 
και στις Ινδίες για να ζυγίζουν το χρυσάφι και τα πετράδια. 
Τα κουκούτσια του χαρουπιού, επειδή ανεξάρτητα από το μέγεθός τους, 
έχουν σταθερό βάρος 200 χιλιοστά του γραμμαρίου, χρησιμοποιούνται 
εδώ και 1500 χρόνια 
από τους κοσμηματοπώλες και τους φαρμακοποιούς, σαν την πιο μικρή 
μονάδα μέτρησης.Από την λέξη κιράτ,  που σημαίνει σπόρος στα αραβικά, 
προήλθε και ο γνωστός σε όλους μας όρος «καράτι», ο οποίος χρησιμοποιείται 
σαν μονάδα μέτρησης βάρους πολύτιμων ή ημιπολύτιμων λίθων.

Το ξύλο της χαρουπιάς χρησιμοποιείται σε ξύλινες διακοσμήσεις.




Τα χαρούπια κατάφεραν να θρέψουν όχι μόνο τον Ιωάννη το Βαπτιστή 
στην έρημο, αλλά και χιλιάδες παιδιά κατά τη διάρκεια
 του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. 
Κι αυτό διότι στην  σάρκα τους περιέχουν τα δέκα σπουδαιότερα 
άλατα και ιχνοστοιχεία και περίπου 8/10 πρωτεΐνη, ασβέστιο, 
φώσφορο, σίδηρο και βιταμίνες.
 Επίσης, επειδή είναι πλούσια σε περιεκτικότητα ινών, βοηθάνε 
στη σωστή λειτουργία του εντέρου μας, ενώ καθώς 
δεν περιέχουν διεγερτικά όπως ο καφές, είναι εύπεπτα 
και δεν προκαλούν αλλεργίες.
Στην περίπτωση μάλιστα που κάνουμε δίαιτα, είναι ιδανικά 
αφού περιέχουν ελάχιστα λιπαρά, 
ενώ επειδή δεν περιέχουν θεοβρωμίνη θεωρούνται 
καταλληλότερα από το κακάο, 
γι αυτούς που υποφέρουν από ημικρανίες.
Τέλος, με τα χαρούπια μπορούμε να παρασκευάσουμε σιρόπι και μέλι 
που βοηθούν πολύ στην αντιμετώπιση του βήχα και της βρογχίτιδας.

Μία πολύ καλή συνταγή για χαρουπόμελο ΕΔΩ


Το 1860 τα χαρούπια αποτελούσαν 
για την Κύπρο " τον μαύρο χρυσό "
Σήμερα, ο ερευνητής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών 
δρ Γιώργος Σακελάρης, 
τα συγκαταλέγει- μαζί με τα καλαμπόκια και τα παντζάρια- 
στα ιδανικά φυτά για παραγωγή βιοκαυσίμων.

Στα Πούλιθρα υπάρχει μεγάλη παραγωγή χαρουπιών.
Τα παλαιότερα χρόνια μεταφέρονταν με τα ζώα,
 σε πέτρινες αποθήκες που τότε ήταν διάσπαρτες 
σε όλη την παραλία.
Από εκεί φορτώνονταν σε καίκια και κατέληγαν 
στα μεγάλα λιμάνια.





9 σχόλια:

ακρη ελασσονας μανιταρια ελασσονας κοντοτασιος νικος είπε...

εμεις ξερουμε τον καρπο ως ξυλοκερατο υπηρχε μεσα στις ζωοτροφες και θυμαμαι πιτσιρικα; 6 7 χρονων τα παιρναμε τα πλεναμε και τι νοστιμα που ηταν αμαν τι μου θυμισες μπραβο σου συνεχισε να γραφεις

genna είπε...

κράτησε αποθέματα, θα χρειαστούν... :) :)

tselos photos -Nature of Roumeli είπε...

Παρουσίαση όπως ένα σοβαρό επαγγελματικό ρεπορτάζ με πανέμορφες εικόνες !

Να σου ευχηθώ μόνο καλή συνέχεια και να συνεχίσω την υπέροχη περιπλάνηση σε όσα όμορφα και άγνωστα "έκρυψες' εδώ μέσα !!

Dina Vitzileou είπε...

Νίκο δεν ξέρω αν είναι οι παιδικές θύμησες που έκαναν νόστιμα τα χαρούπια ή η απουσία του σημερινού μπουχτίσματος.
Θα δείξει..

Γιωργία, έτσι που πάμε, αποθέματα ψυχής χρειαζόμαστε και όχι τροφής.


Ηλία , και με τα λόγια και με τις φωτογραφίες σου , μιλάς το ίδιο όμορφα.
Σ΄ευχαριστώ!

nxen είπε...

Στο χωριό μου τα λένε κουντουρούδια και προορίζονται - τουλάχιστον τον καιρό που ήμουν εκεί - για ζωοτροφές.

Πολύ όμορφη παρουσίαση... :-)

Μαρίνα Διαμαντοπούλου είπε...

Ντίνα για άλλη μια φορά θα μιλήσω για τη καλή πλευρά του διαδικτύου. Διαβάζοντας το άρθρο σου και βλέποντας τις φωτογραφίες σου πρόσθεσα κάτι ακόμα στις γνώσεις μου.
Νάσαι καλά!

Dina Vitzileou είπε...

Νίκο, Μαρίνα, σας ευχαριστώ πολύ!

SITALKIS είπε...

Να φανταστείς ότι στον Έβρο όπου μεγάλωσα, τα παλιά χρόνια στα φτωχόσπιτα όταν λέγαμε τα κάλαντα μας δίνανε ξυλοκέρατα, που τα τρώγαμε, για την κάπως γλυκιά τους γεύση...

Unknown είπε...

εγω κοβω ακομα απο την χαρουπια που ειναι λιγο πιο πανω απο το σπιτι μου