Η όμορφη όψη του χειμώνα

Στα Πελετά

Στην Κουνουπιά

Βίγλα των Πουλίθρων, η ακρόπολη της αρχαίας Πολίχνης

Ο λόφος της Βίγλας, δεσπόζει στον όρμο των Πουλίθρων.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Κ.Α. Ρωμαίο, η αρχαία κώμη Πολίχνη που μνημονεύεται 

από τον αρχαίο ιστορικό Πολύβιο, τοποθετείται στην περιοχή των σημερινών Πουλίθρων. 

Η ακρόπολη της αρχαίας πόλης βρίσκεται στο λόφο της Βίγλας, 

που είναι δίπλα από το λιμάνι του χωριού.

Στην κορυφή του και γύρω απ' αυτήν σώζονται λείψανα αρχαίου οικισμού. 

Το τείχος της δυτικής πλευράς μπορεί να χρονολογηθεί ανάμεσα στο τελευταίο τέταρτο 

του 4ου αιώνα και στο πρώτο τέταρτο του 3ου αιώνα π.χ

Μέσα στον περίβολο, ιδιαίτερα κατά τη νότια πλευρά, υπάρχουν αναλημματικοί τοίχοι.

Νότια από την κορυφή υπαρχει μία απιόσχημη δεξαμενή λαξευμένη στο φυσικό βράχο. 

Το στόμιο αποτελείται από μεγάλες λαξευμένες πέτρες και έχει διάμετρο 0,90 μ. 

Τα λιγοστά ευρήματα που έχουμε απ' την αρχαία Πολίχνη βρέθηκαν σε τάφους Β.Δ.του λόφου,

 κοντά στο δρόμο Πουλίθρων - Πελετών και παραδόθηκαν το 1964 στο μουσείο του Άστρους. Πρόκειται για μία μελαμβαφή πρόχου των Ελληνιστικών χρόνων και μερικά μυροδοχεία.

Αναμφίβολα ο αρχαίος οικισμός της Βίγλας ταυτίζεται με την Πολίχνη.

Στα μεσαιωνικά χρόνια κτίσθηκε στην κορυφή του λόφου ένας τετράγωνος πύργος 

πλευράς 5 μ., που θα χρησίμευε για παρατηρητήριο.

 Έτσι ερμηνεύεται πειστικά και το νεότερο τοπονύμιο Βίγλα

Ο ανάβαλος των Πουλίθρων

Ο ανάβαλος των Πουλίθρων είναι η τρίτη σε μέγεθος υποθαλάσσια καρστική πηγή της Κυνουρίας.

Οι άλλες δύο είναι ο ανάβαλος του Άστρους και ο ανάβαλος του Αγ.Γεωργίου.

Βρίσκεται στον δρόμο προς την Πλάκα και σε απόσταση 1200μ από αυτήν. 

Η συνολική παροχή νερού της υποθαλάσσιας αυτής πηγής,
 είναι συνεχής και ανέρχεται σε 5000 κυβικά μέτρα /ώρα!

Διαβάστε:

ΟΙ ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΚΑΡΣΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ Η ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΟΥΣ

ΠΩΣ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΑΡΣΤΙΚΑ ΣΠΗΛΑΙΑ

Άλλες καρστικές πηγές στην περιοχή μας

παράκτιες αυτή τη φορά  (όπως η γνωστή λίμνη Μουστού) είναι:

Στον Φωκιανό

(η περιοχή της ανάβλυσης είναι εκεί που το έδαφος κοκκινίζει)

Στην Πλάκα

Στην λίμνη Πελιά

Για την λίμνη της Πελιάς έχουν κάνει μια πολύ καλή εργασία,
 οι μαθητές του Λυκείου Λεωνιδίου
ΕΔΩ
Στην εργασία προτείνουν μάλιστα και την αξιοποίηση της λίμνης τουριστικά,
μετά όμως από την τελευταία καταστροφική θεομηνία στην περιοχή,
μάλλον θα πρέπει να μελετηθούν πολύ καλά τέτοιες προτάσεις
ιδίως όταν βρίσκονται πάνω στην παραλία.

Μία άλλη κατηγορία καρστικών πηγών, είναι αυτή της ενδοχώρας,
με νερό πολύ καλύτερο ποιοτικά .
Αντιπροσωπευτικότερη για την περιοχή μας,
 είναι η πηγή ΜΑΝΑ των Πουλίθρων με την οποία θα ασχοληθούμε ιδιαιτέρως.

Το λιμανάκι της Πλάκας, φαίνεται πως ήταν της "πλάκας"..

..και δεν άντεξε την μεγάλη θαλασσοταραχή.

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ

Η δημιουργία λιμανιού απασχόλησε το Λεωνίδιο από τη σύσταση του ελληνικού Κράτους, αφού η παραλία του Λεωνιδίου ήταν αλίμενη και επικίνδυνη, και η ανυπαρξία λιμανιού ήταν η μόνη αιτία της μη προόδου στα ναυτικά των φιλόπονων και εμπορικών Λενιδιωτών.

Το 1864 ο Δήμος Λιμναίων επί δημαρχίας Κριμήτσου ενέκρινε 130 δρχ. για την κατασκευή φάρου στον όρμο του Λεωνιδίου, ώστε να διευκολυνόταν η προσέγγιση ατμοπλοίων. Ο διορατικός Αντώνιος Καρδαράς που με ικανότητα και χρηστές ελπίδες ανέλαβε τη Δημαρχία στα 1866 σκέφθηκε πρώτος σοβαρά τη δημιουργία λιμανιού και μετεκάλεσε τους μηχανικούς Βουγιούκα και Κουτουμά που συνέταξαν σχέδιο λιμενοβραχίονα. Τα οικονομικά μέσα δεν επέτρεψαν την έναρξη των εργασιών, αν και οι μηχανικοί εκείνοι θεωρούσαν ματαιοπονία την κατασκευή ασφαλούς λιμενοβραχίονα. Η προσέγγιση ατμοπλοίων στο Λεωνίδιο άρχισε πριν το 1883. Όταν είχε θαλασσοταραχή, τα ατμόπλοια επέστρεφαν και διανυκτέρευαν στο Ναύπλιο για να ξαναέρθουν την επομένη. Τότε τα πλοία αγκυροβολούσαν εκατό περίπου μέτρα μακριά από την ακτή και από εκεί επιβάτες και αποσκευές επιβιβάζονταν σε λέμβους, για να βγουν στην ξηρά.

Το 1902 επί δημαρχίας Κώστα Χατζηπαναγιώτη υπογράφηκε εργολαβία κατασκευής του λιμανιού με μειοδότη τον εργολάβο Παπαδόπουλο από την Αθήνα και έκπτωση 16% επί ποσού 220.000 δρχ. Άγνωστο γιατί η εργολαβία δεν εκτελέσθηκε κι έτσι το 1904 η Λιμενική επιτροπή αποζημίωσε τον εργολάβο με 1952 δρχ.

Στις 11-9-1905 επί βουλευτίας Σταματόπουλου και επί δημαρχίας Γιαννούση η Λιμενική επιτροπή υπέγραψε εργολαβικό με μειοδότη τον εργολάβο Π. Τσαγκάρη από την Πάτρα και έκπτωση 1% επί ποσού 200.000 δρχ. Θα κατασκευαζόταν κυματοθραύστης μήκους 70 και κρηπιδώματα μήκους 50 μέτρων. Στις 22-12-1905 ο πληρεξούσιος του Τσαγκάρη μηχανικός Σακελλαρόπουλος εγκατέστησε τα απαιτούμενα για την κατασκευή του λιμανιού μηχανήματα μεταξύ των οποίων και περιστροφικό γερανό δύναμης 10 τόνων.

Στις 20-4-1913 επί δημαρχίας Καραμάνου ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Γκίνης συνέταξε μελέτη για συμπλήρωση του λιμενοβραχίονα με τη δημιουργία κρηπιδοτοίχων κατά μήκος της εσωτερικής του πλευράς και την επέκτασή του κατά 40 μέτρα. Ο α' παγκόσμιος πόλεμος και η τραγωδία της Μικρασίας δεν επέτρεψαν να γίνει το έργο.

Στις 10-6-1925 υπογράφηκε με την ομόρρυθμη εταιρεία Αθήνας Λίτσος και Καλαντζής συμβόλαιο για κατασκευή αποβάθρας στο λιμάνι του Λεωνιδίου με έκπτωση 1% επί ποσού 80.000 δρχ.

Στις 7-4-1930 μετά από επίπονες προσπάθειες του βουλευτή Καραμάνου επιτεύχθηκε η σύναψη δανείου 1.500.000 δρχ. από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων υπό την εγγύηση του Κράτους. Το δάνειο υπέγραψε ο ίδιος ο Καραμάνος ως αντιπρόσωπος της Λιμενικής επιτροπής.

Στις 6-6-1930 υπογράφηκε με το μόνο προσελθόντα στη δημοπρασία εργολάβο Θεοχαρόπουλο από την Αθήνα συμφωνητικό για συμπλήρωση και επέκταση του λιμενοβραχίονα αντί ποσού 2.300.000 δρχ.
Τον Αύγουστο του 1931 έγιναν εκσκαφές του λιμανιού με τη βυθοκόρο "Αιγαίον", αφού πριν με πλωτό γερανό και δυτομηχανή ανελκύστηκαν ογκόλιθοι που είχαν παρασυρθεί εξαιτίας των κυμάτων από το μώλο μέσα στο λιμάνι. Έτσι τα πλοία μπορούσαν να πλευρίζουν στη μικρή αποβάθρα.
 Τα έργα του λιμανιού παραλήφθηκαν στις 19-9-1937 αντί συνολικής δαπάνης 2.731.442 δρχ.

Αρχές 1954 λόγω θαλασσοταραχής καταστράφηκε τελείως η σιδερένια αποβάθρα του λιμανιού συμπαρασύροντας στο βυθό σημαντικό τμήμα του λιμενοβραχίονα. Οι ζημιές υπολογίστηκαν σε 75.000.000 παλιές δρχ.

Το Νοέμβρη του 1962 ολοκληρώθηκε η επέκταση της αποβάθρας του λιμανιού Λεωνιδίου με δαπάνη 145.000 δρχ. του Λιμενικού Ταμείου. Στις 28-7-1963 δημοπρατήθηκε από τη Λιμενική επιτροπή η επέκταση του λιμενοβραχίονα κατά 35 μέτρα και η επισκευή του παλιού. Το έργο κατακυρώθηκε στον εργολάβο Δράκο αντί 2.000.000 δρχ. Το καλοκαίρι του 1965 στην κεφαλή του λιμενοβραχίονα τοποθετήθηκε αυτόματος φάρος πρασίνου χρώματος ισχύος 10 μιλίων. Στις 5-7-1970 ηλεκτροφωτίστηκε το λιμάνι του Λεωνιδίου.

Στις 26-2-1993 εγκρίθηκε νέα επέκταση του λιμενοβραχίονα με την κατασκευή μώλου 48 μέτρων.

Στις 27-5-1993, με απόφαση του Νομάρχη Αρκαδίας εγκρίθηκε η έναρξη των εργασιών του έργου "Λιμάνι Πλάκας" Λεωνιδίου προϋπολογισμού 100.000.000 με ανάδοχο συγκεκριμένη εταιρεία.

Το έργο ολοκληρώθηκε το έτος 2002.

ΠΗΓΗ: http://gak-leonid.ark.sch.gr/limani02.htm

Να και ένα καλό νέο!

Αποφασίστηκε η αναπαλαίωση του παλαιού γυµνασίου Λεωνιδίου για επανάχρησή του,
 ως κτιρίου εκπαιδευτικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων

ΠΗΓΗ

«Όνειρα και φιλοδοξίες τόσων παιδιών πήραν σάρκα και οστά σ' αυτό το Γυμνάσιο.

 Φιλόπονοι οι καθηγητές, έδιναν όλον τον εαυτό τους για να μας εφοδιάσουν
με τις απαραίτητες γνώσεις σε μια εποχή γεμάτη στερήσεις και αγωνία». 

  Γιάννης Κορολόγος

 (μαθητής στο Γυμνάσιο Λεωνιδίου,και μετέπειτα εκπαιδευτικός).

Τα πρώτα ενδεικτικά γραμμένα με την αξιοθαύμαστη τέχνη της καλλιγραφίας.

  Η ίδρυσή του γυμνασίου, ήταν «προαιώνιος πόθος των Λεωνιδιωτώv», όπως είχε
τονίσει σε συνεδρίαση του Κοινοτικού συμβουλίου, το 1922, ο Κοινοτάρχης Λεωνιδίου, 

γιατρός και έπειτα βουλευτής Αριστόνης Τροχάνης. 

Και ο προαιώνιος αυτός πόθος πραγματοποιήθηκε το 1923. 

Με το βασιλικό διάταγμα 5050/21-1-1923, ιδρύθηκε το Γυμνάσιο Λεωνιδίου. 

Στο διάταγμα αυτό αναφέρεται: 

«Ιδρύεται Α' τάξις τετραταξίου γυμνασίου εν Λεωνιδίω, ήτις θα λειτουργήση
από του τρέχοντος σχολικού έτους 1922-1923, υπό τον όρον όπως η Κοινότης Λεωνιδίου
παράσχη κατάλληλον οίκημα διά το διδακτήριον και εφοδιάση αυτό διά των απαραιτήτων 

σχολικών επίπλων και εποπτικών μέσων. διδασκαλίας...». 

Ήταν τότε το μοναδικό στην επαρχία Κυνουρίας.

 Πρώτος καθηγητής που ανέλαβε σ' αυτό υπηρεσία, το Σεπτέμβριο του 1923, 

ήταν ο Αθ, Παπαϊωάννου, με μετάθεση από το Γυμνάσιο Ναυπλίου.

 Ο ίδιος έκανε χρέη Γυμνασιάρχη, μέχρις ότου, το Δεκέμβριο του 1925, 

τοποθετήθηκε Γυμνασιάρχης, ο Γ. Καλούδης, ο οποίος ανέλαβε υπηρεσία στις 22/12/ 1925.

Το Γυμνάσιο στεγάστηκε σε ένα νεοκλασικό κτίριο, που χτίστηκε το 1865 

και δωρήθηκε στην κοινότητα Λεωνιδίου, το 1920, από τον Αντώνιο Καλαντζή.

Το κτίριο αυτό χρησιμοποιήθηκε ως Γυμνάσιο μέχρι το 1971, οπότε ανεγέρθηκε καινούριο κτίριο.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: leonidion.gr