Το ΤΑΞΙ του μπάρμπα Γιώργη, αναπαύεται σε τόπο χλοερό...

     

                                                                                                                       

Τί κρίμα να μη μπορεί να μιλήσει αυτό το σαραβαλάκι...

πόσες ιστορίες ζωής, πόσες περιπέτειες θα είχαν να διηγηθούν τούτα τα παλιοσίδερα...

"Έφυγε" πριν κάτι χρόνια και ο ιδιοκτήτης του, ο μπάρμπα Γιώργης ο Πονηρός,
 έτσι ήταν το παρατσούκλι του ... κάπου εκεί πίσω από τα κυπαρίσσια βρίσκεται και αυτός  

και τώρα πια, αγναντεύουν παρέα τα όμορφα Πούλιθρα,
 αναπολώντας τα περασμένα μεγαλεία...
Το αυτοκίνητο αυτό μαζί με άλλα δύο φορτηγά, ήταν τα μόνα μεταφορικά μέσα,
 την δεκαετία του ΄70 στα Πούλιθρα και εξυπηρετούσαν τους κατοίκους
που ανεβοκατέβαιναν τον χωματόδρομο, για τα Πελετά και βέβαια για την Αθήνα.
Οι κάτοικοι τα χρόνια εκείνα μετακόμιζαν το καλοκαίρι στο βουνό
και τον χειμώνα στην παραλία, οπότε πολύ συχνά το ταξί
του μπάρμπα Γιώργη φόρτωνε τα κατσαρολικά, την γίδα και τις κότες
βγάζοντας και βάζοντας τα καθίσματα ανάλογα με την περίσταση.
Ακόμη σημαιοστολιζόταν για να μεταφέρει ζευγάρια στην εκκλησία
 και τη νέα τους κατοικία,  αλλά δεν ήταν λίγες οι φορές που οδηγούσε
τους ανθρώπους και στην τελευταία τους κατοικία...

Τα παρακάτω στιχάκια είναι από το σχόλιο της Ελενίτσας

Θα ΄θελα να ΄μουν φαναρτζής

να πιάσω να το φτιάξω

να το λύσω, να το δέσω,

να το καινουργιοποιήσω!

Και μετά, να τ΄οδηγήσω...

Να πάρει μπρος και να μου πει

να με καθοδηγήσει...

Σε ποιους δρόμους ετσούλισε,

που πέρασε, που στάθηκε,

που διάβηκε και θάμαξε τη φύση ...

Να μου εξιστορήσει ...

Ποιους μετακόμισε, γιατί ...

Που, ποιους, ταξίδεψε και πως...

Κι αν κάποιους, στον τόπο τους, οπίσω, τους εγύρισε...

γιατί και πως και ποιους...

θέλω να το ρωτήσω ...

Ε.-