Μύρισε παντού θυμάρι... και ελληνικό καλοκαίρι!

Ήταν αφιερωμένο στην Αφροδίτη γιατί προκαλούσε τον πόθο.

 Το σκορπούσαν κάτω από τα κρεβάτια για νύχτες μαγικές και ονειρεμένες,

το μοσχοπωλούσαν οι μάγισσες σε φίλτρα ερωτικά και γονιμότητας. 

Οι πολεμιστές το αγαπούσαν για το θάρρος που τους χάριζε, 

ιππότες σταυροφόροι το φόραγαν, μαστόροι το σκάλιζαν σε ασπίδες, 

ερωμένες το κένταγαν σε μαντήλια και το δώριζαν για δύναμη και ρώμη. 

 Οι Άραβες τo έκαιγαν στα νοσοκομεία τους για να εμποδίζουν 

την εξάπλωση της αρρώστιας. Πιο παλιά οι Έλληνες το έκαιγαν 

για να διώχνουν τα έντομα και στην ελισαβετιανή Αγγλία θεράπευε τις φλεγμονές, 

καθάριζε τον μολυσμένο αέρα και φύλαγε από τις επιδημίες. 

Δεν το γνώριζαν αλλά τους βοηθούσε η φαινόλη του, 

η θυμόλη με τις ισχυρές αντισηπτικές της δυνάμεις.

Το θυμάρι βοηθάει στα κρυολογήματα και στις φλεγμονές, 

φτιάχνει τη διάθεση και διώχνει την αϋπνία.  

Στην κουζίνα αρωματίζει τις γεύσεις,
και στα καλλυντικά καθαρίζει και επουλώνει.

Το βρίσκουμε σε όλη την ελληνική ύπαιθρο. 

ΠΕΧΛΙΒΑΝΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ - ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

...θα 'χει θυμάρι στα μαλλιά, βρε αμάν αμάν

κράνα για σκουλαρίκια

και μες στο στόμα θα γυρνά, βρε αμάν αμάν

ρητορικά χαλίκια...

ΜΕΛΙΣΣΕΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΖΑΤΖΗΣ

...Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές

με τυραννούν οι ομορφιές

οι ομορφιές οι φόνισσες

κι εσύ που με λησμόνησες...